Ενότητα 1η: Εκ των έσω
Κάθε φορά που πρέπει να μιλήσω για τον εαυτό μου, κοιτάω πίσω στο παρελθόν. Πάντα ήθελα να γίνω συγγραφέας, να γράφω παραμύθια για τα παιδιά κυρίως. Δεν με έχω φανταστεί να γράφω μυθιστορήματα ή κάτι άλλο. Ίσως γιατί τη ζωή μου αρέσει να την ζω μέρα με τη μέρα. Γράφω για τα παιδιά, για να τους θυμίζω ότι μπορούν να ελπίζουν, μπορούν να ονειρεύονται, και σίγουρα καπότε θα γίνει αυτό που επιθυμούν, όπως συνέβη και σε μένα. Στη ζωή μου, η κάθε περιόδος είναι ένας κύκλος αναμονής για τον επόμενο ήρωα που θα γεννηθεί και θα με οδηγήσει σε ένα διαφορετικό σύμπαν. Είμαι ένα παιδί κι εγώ της ονειροφαντασίας.
Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;
Όταν πήγα για πρώτη φορά στο θεάτρο και είδα όλους εκείνους τους αγαπημένους παιδικούς ήρωες, να με ταξιδεύουν μέσα από τις παραμυθοπεριπέτειες τους .Ήταν η εποχή της Πίπης της Φακιδομύτης και τα παιδιά, κυρίως τα κορίτσια θέλαμε να της μοιάσουμε, με τις μακριές πορτοκαλί κοτσίδες της και να τρέχει χαμογελώντας με τους φίλους της.
Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;
Είμαι αισιόδοξη από τη φύση μου και πάντα με καινοτόμες ιδέες. Εχω πάντα μια εναλακτική όταν το σχέδιο Α, δεν προχωράει ... Οπότε οι μέρες μου είναι γεμάτες από δημιουργία κι εγώ ευτυχισμένη γιατί πάντα γράφω. Οπως λέει ένας καλός φίλος, «η Εύα δε γράφει για το σήμερα αλλά για το πάντα, αφού έχει ενόραση, αυτό την οδηγεί».
Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;
Με την οικογένειά μου και με πολύ δικούς μου ανθρώπους.
Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;
Ο άνθρωπος έχει την ελεύθερη βούληση. Έχει ένα δυναμικό μέσα του, την πρώτη ύλη. Είναι όμως ακατέργαστη, θα χρειαστεί την κατάλληλη παιδεία, και το κοινωνικό η οικογενειακό περιβάλλον που θα βοηθήσει να αναπτύξει τους όποιους μηχανισμούς ακόμη και ασπίδες για να προστατευθεί. Έτσι θα καταλάβει ποιο είναι το καλό και το κακό. Και θα ακολουθήσει το σωστό μονοπάτι.
Τι σας προσγειώνει απότομα;
Ο άλλος μου εαυτός, χαχαχαχαχ!!! Ίσως η αδικία, η αχαριστία, η αγνωμοσύνη. Έχω εισπράξει αρκετή αλλά και ποιος δεν έχει. Απλά σηκώνομαι ξανά στα δυο πόδια μου και συνεχίζω.
Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.
Ο Ήλιος. Και όσα o καθένας από εμάς ονειρεύεται να πραγματοποιήσει . Η ελπίδα είναι μεγάλο γιατρικό!!!
Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Εύα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);
Το αληθινό είναι υποκειμενικό. Ανήκουμε εκεί όπου η καρδιά μας χαμογελάει. Δεν μπορώ να απαντήσω ποια εποχή είναι η καλύτερη, όλες έχουν τη γοητεία τους. Προσωπικά μου αρέσει η άνοιξη όπου όλα ανθίζουν ξανά από την αρχή. Ίσως στο παρελθόν να ήμουν και λάτρης της αναγέννησης.
Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;
Να ζεις, να γράφεις, να ελπίζεις, να αγαπάς… Να ζεις με σύνεση και να μπορείς να κοιμάσαι τα βράδια ήσυχος γνωρίζοντας, ότι η επόμενη μέρα θα είναι το ίδιο μοναδική και γεμάτη όπως η προηγούμενη.
Ενότητα 2η: H τέχνη της γραφής
Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;
Η ποίηση, είναι κρυφά η αγαπημένη μου.
Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;
Σίγουρα της Ωραίας Κοιμωμένης, δεν θα την έβαζα να κοιμάται τόσο πολύ... Αλλά θα τη μεταμόρφωνα σε μια άλλη ηρωίδα, που θα άφηνε ένα ομοίωμα καμωμένο από άχυρο και αυτή θα έμπαινε σε μια γαλέρα, ώστε να μπορεί να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και να ανακαλύψει κρυμμένα μυστικά... Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.
Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;
Χρειάζεται ταλέντο, μεράκι, και καθημερινή άσκηση. Όλοι οι Έλληνες γράφουν, ίσως είναι θέμα γονιδίων, όμως λίγοι ξεχωρίζουν για το κάτι διαφορετικό και συναρπαστικό που φέρουν στη ζωή του αναγνώστη.
Η γραφή είναι τρόπος ζωής και καθημερινή έμπνευση. Θα πρέπει να προσέχουμε όμως τι γράφουμε και σε ποιον απευθυνόμαστε. Η γραφή ενός παραμυθιού είναι ένα ταξίδι στη φαντασία όχι στη φαντασίωση, οπότε θα πρέπει να έχουμε γνώση της αλήθειας, του μύθου και του φανταστικού κόσμου. Εάν αυτά μπερδευτούν κατά λάθος τότε τα μηνύματα θα είναι λανθασμένα και ο αναγνώστης θα διαβάσει μια ωραία ιστορία, αλλά που δε θα μπορεί να ταυτιστεί και να μην την κατανοήσει, να βαρεθεί και να αφήσει το βιβλίο... μισοτελειωμένο.
Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;
Ένα ή πολλά καλοξυσμένα μολύβια. Ακολουθώ τον ίδιο τρόπο γραφής, εδώ και χρόνια. Κόλλες χαρτιού σκόρπιες και ένα με δυο μολύβια μαζί, να χαράζουμε την πορεία του νέου ήρωα μας ή και περισσότερων. Τις περισσότερες φορές γράφω σε τετράδια και επειδή είμαι πολυγραφότατη και γεμάτη από έμπνευση, βρίσκομαι να γράφω και δυο ιστορίες ταυτόχρονα.
Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/ απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.
Είναι τόσοι πολλοί, αλλά θα διαλέξω έναν από τους πιο αγαπημένους μου:
«ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΟΥ ΜΕ ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ ΑΞΙΑΣ ΖΩΗΣ, τότε δική σου θα είναι όλη η Γη με όλα τα αγαθά της κι ακόμη: αληθινά θα είσαι Άνθρωπος, παιδί μου» του βρετανού συγγραφέα Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ.
Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη
(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)
Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… ο άνθρωπος γεννήθηκε με μια αποστολή, τα όνειρά του να πιστέψει βαθιά, να είναι ευτυχισμένος και να τα κάνει μια μέρα αληθινά. Έχουμε τη τύχη να μη σκεφτόμαστε όλοι τα ίδια πράγματα, οπότε σε αυτό το απέραντο σύμπαν, όλοι έχουμε μια μικρή γωνιά όπου μας ανήκει και μπορούμε, να μεγαλουργήσουμε.
Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;
Νομίζω ότι η αγαπημένη μου ταινία, η οποία εξυμνεί την αγάπη, το σεβασμό, την ισότητα μεταξύ των δυο φύλων, είναι ο «Γλυκός Νοέμβρης». Την έχω δει εκατοντάδες φορές και πάντα ανακαλύπτω κάτι, που ίσως δεν είχα προσέξει την προηγούμενη φορά. Είναι μια όμορφη και γεμάτη ένταση, ανθρώπινες καθημερινές σχέσεις και ένα πρωτότυπο σενάριο, που σίγουρα θα κάνει τον θεατή, να αναθεωρήσει πράγματα ή ακόμη και να ανακαλύψει τις διαφορετικές μορφές που μπορεί να πάρει η αγάπη, η φιλία, η εμπιστοσύνη, η μοναξιά, ακόμη και ο θάνατος.
Φωτογραφίες από τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής τα οποία συν-διοργανώνει μαζί με καθηγητές φωνητικής, μουσικούς, ηθοποιούς, χοροδιδάσκαλους κτλ.
Στιγμιότυπα από τις παρουσιάσεις των παραμυθιών της με μικρούς και μεγάλους μαγεμένους αναγνώστες της!
